«ΝΑΖΙ» κανείς ή να μην ζει;

Χωρίς ψήφους ακόμα
Υποβλήθηκε από aiakos στις Παρ, 11/05/2012 - 16:57. - 0 Σχόλια

Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα έφερε τα πάνω κάτω στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας.

Ο δικομματισμός τιμωρήθηκε ενώ τα αντί μνημονικά κόμματα ανέβασαν τα ποσοστά τους σε μη αναμενόμενα επίπεδα. Τελικά η αγανάκτηση των Ελλήνων εκφράστηκε μέσα από την κάλπη με αποτέλεσμα να μπουν στην βουλή κόμματα «ανάδελφα» μεταξύ τους . Αυτό που πραγματικά σόκαρε την κοινή γνώμη ήταν η άνοδος της Χρυσής Αυγής από 16.457 το 2009 σε 450.000 ψήφους το 2012.

Πως ήταν δυνατόν οι σημερινοί νέοι να ψηφίσουν ένα ναζιστικό κόμμα μετά από αυτά που έγιναν από τους Ναζί στην Ελλάδα την περίοδο της κατοχής;

Αποφάσισα λοιπόν να ρωτήσω μαθητές ενός δημόσιου ΙΕΚ τι σημαίνει  «ΝΑΖΙ».  Κανείς από τους μαθητές δεν ήξερε, μόνο μια μελαχρινή εικοσάχρονη κοπέλα απάντησε: είναι «να ζει» από το « να ζει κανείς ή να μην ζει». Αισθάνθηκα την ανάγκη να πω μερικά ιστορικά στοιχεία και ένιωσα ότι αυτά τα παιδιά άκουγαν πρόσφατη ιστορία για πρώτη φορά.

Θυμάμαι και από τα δικά μου μαθητικά χρόνια που το μάθημα της ιστορίας τέλειωνε πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τις ιστορίες της κατοχής τις άκουγα στο σπίτι από τον πατέρα μου και από συζητήσεις μεταξύ συγγενών και φίλων τους. Όμως μετά την μεταπολίτευση το μόνο ιστορικό γεγονός που γνωρίζουν τα νέα παιδιά είναι η φανφάρα του πολυτεχνείου και η πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία κάθε 17 Νοέμβρη.

Μόνο που τελικά τα παιδιά του πολυτεχνείου αποδείχθηκαν κωλόπαιδα και το καθεστώς που έστησαν κατέρρευσε υπό το βάρος σκανδάλων και διαφθοράς. Έτσι λοιπόν ξαφνικά η νέα γενιά ανιστόρητων Ελλήνων την οποία το σύστημα που την έφτιαξε μη σκεπτόμενη με τόση σπουδή, δελεάστηκε από την  cult εμφάνιση της Χρυσής Αυγής με τα μαύρα μπλουζάκια με τα χρυσά γράμματα και συνθήματα που δεν τους θυμίζουν τίποτα. Η γενιά που γαλουχήθηκε ως γενιά ανεγκέφαλων σύγχρονων ηλίθιων τώρα βρέθηκε χωρίς υπόβαθρο, μέλλον ή προοπτική την οποία η οργή της την οδήγησε στην αγκαλιά της εκδίκησης απέναντι στην κοινωνία που τους εξαπάτησε. Είναι ταυτόχρονα αργά αλλά αρκετά νωρίς να διορθώσουμε τα λάθη της μεταπολίτευσης.