ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Η εισβολή παράνομων μεταναστών είναι το αποτέλεσμα καταστάσεων τα αίτια των οποίων πρέπει να αναζητηθούν σε βάθος χρόνου.
Ο ιστορικός και πολυμαθής Όσβαλτ Σπένγκερ στο μνημειώδες έργο του Η Πτώση της Δύσης αναφέρει ότι η παγκόσμια ιστορία είναι η ιστορία των φορέων της , των μεγάλων πολιτισμών, οι οποίοι θεωρούνται ως μεγάλοι οργανισμοί που γεννιούνται, ωριμάζουν , ακμάζουν και πεθαίνουν. Ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο, διέπονται εντούτοις από μία κοινή χαρακτηριστική, αναγκαία, τρόπον τινά οργανική νομοτέλεια, που συνιστά το πεπρωμένο τους. Κάθε ιστορικός οργανισμός δείχνει το διακριτικό πνεύμα που τον χαρακτηρίζει μέσα από τον πολιτισμό του. Ο πολιτισμός της Δύσης είναι Φαουστικός. Οι φαουστικοί άνθρωποι του δυτικού πολιτισμού σκαρώνουν πλοία και ανοίγονται σε άγνωστες θάλασσες ως Βίκινκς, στήνουν γοτθικούς ναούς ως σύμβολα του άπειρου, ανακαλύπτουν την διάσταση του βάθους στην ελαιογραφία και την πολυφωνική μουσική, αναπτύσσουν τα δικά τους μαθηματικά. Το φαουστικό ιδανικό είναι το άπειρο, το κοσμικό , το τηλεοραματικό. Ο πολιτισμός της δύσης εμπεριέχει μια επεκτατική και κατακτητική άποψη σε σχέση με τον κόσμο όπως επιδεικνύεται μέσα από τις επιστήμες την τέχνη και τους θεσμούς που ωρίμασαν στην εποχή του σχίσματος της θρησκευτικής αναμόρφωσης, επεκτάθηκε την εποχή του διαφωτισμού και έφτασε σε κρίση με την γαλλική επανάσταση. Μετά από αυτή την περίοδο τα πράγματα άρχισαν απολιθώνονται σε αυστηρά νομικές και γραφειοκρατικές φόρμες. Έτσι διαμορφώθηκε η περίοδος από τον ωμό ορθολογισμό του Ναπολέοντα και το παλαιό πνεύμα του Γαλλικού πολιτισμού.
Η κουλτούρα παράγει πολιτισμό η οποία με την σειρά της παράγει φθορά και οδηγεί στον θάνατο. Σύμφωνα με τον Σπένγκερ, η κουλτούρα της δύσης θα μειωθεί σε ένα απλό μηχανικό ομοίωμα της παλαιάς της αίγλης πριν την τελική του εξαφάνιση.
Στην εποχή του Α παγκοσμίου πολέμου η Ευρώπη ήταν δεκτική σε ιστορίες καταστροφής και ο Σπένκερ αγκαλιάστηκε από το αναγνωστικό κοινό παρά την πολεμική που του ασκήθηκε από τον G K Chesterton. Ο πεσιμισμός του επέζησε, απέκτησε ορμή με το ξεκίνημα του Β παγκοσμίου πολέμου και απέκτησε μια γοητευτική επιρροή στον μεταπολεμική λογοτεχνία. Πολλές από τις απόψεις του είναι σοφιστείες, πολλές είναι εφευρήματα και πολλές από τις συγκρίσεις του είναι τραβηγμένες. Είναι όμως δύσκολο ο σημερινός αναγνώστης να μην αναγνωρίσει ότι πολλές προφητείες του δεν έχουν βάση. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει την άποψη ότι ο πολιτισμός της Ευρώπης προορίζεται να γίνει ένα κενό περίβλημα που θα στηρίζεται σε αυστηρούς όρους νόμου και γραφειοκρατίας γύρο από το κενό εκεί που κάποτε κυριαρχούσαν η θρησκεία και η τέχνη.
Σήμερα η Ευρώπη απειλείται ενώ η ΕΕ αδυνατεί να κατανοήσει τις απειλές. Οι απειλές είναι εσωτερικές και εξωτερικές και είναι συνδεδεμένες.
Εσωτερικά αντιμετωπίζουμε την ριζοσπαστικοποίηση των μουσουλμανικών πληθυσμών κι την απώλεια των βασικών δομών της ευρωπαϊκής κοινωνίας, την οικογένεια, τον θεσμό του γάμου, την χριστιανική πίστη και διάφορες δομές που απορρέουν από αυτά.
Εξωτερικά αντιμετωπίζουμε την μαζική μετανάστευση από πληθυσμούς οι οποίοι αναζητούν τα οφέλη της ευρωπαϊκής έννομης τάξης χωρίς να είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν το κόστος. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε και μια αυξανόμενη απειλή από την Ρωσία. Στο παρελθόν αυτή η απειλή αντισταθμιζόταν από το ΝΑΤΟ. Αλλά η συμμαχία έχει αποδυναμωθεί από την ευρωπαϊκή αδιαφορία και την πολιτική απομονωτισμού των ΗΠΑ μετά την εκλογή του Ομπάμα.
Ο ριζοσπαστισμός του μουσουλμανικού πληθυσμού συνδέεται με το μεταναστευτικό. Όλοι αυτοί που φεύγουν από την Μέση Ανατολή ενστερνίζονται την ιδεολογία της ΙΣΙΣ . Πολλοί ήταν αυτοί που ήταν έτοιμοι να πάρουν τα όπλα εναντίον αυτών που τους υποδέχονται και είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν για χάρη του Αλλάχ τους άπιστους ευρωπαίους. Είναι αναμενόμενο η ΙΣΙΣ να θελήσει να εξάγει την ριζοσπαστική ισλαμική ιδεολογία ακλουθώντας το δόγμα για να σταθεροποιηθεί στην εξουσία μια ιδεολογία πρέπει να εξάγει το χάος της στα γειτονικές χώρες. Η Ευρώπη προστατεύει τον εαυτό της από τους ενόπλους αλλά όχι από άοπλους εισβολείς.
Ερωτήματα
Σε ποιο βαθμό η απώλεια της χριστιανικής θρησκείας και οι παραδόσεις που απορρέουν από αυτήν ευθύνονται για την αδυναμία μας μπροστά σε αυτές τις απειλές. Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα για να θεραπεύσουμε το ελάττωμα.
Τα όργανα και ιδρύματα της ΕΕ αφαιρούν όλες τις αναφορές στην χρισττιανική θρησκεία και τις ηθικές αξίες που απορρέουν από τα επίσημα έγγραφα τους με την λογική ότι αυτά δημιουργούν διάκριση υπέρ των χριστιανών μιας ομάδας ευρωπαίων έναντι των μουσουλμάνων.
Υποθέσεις που έρχονται στο ευρωπαϊκό δικαστήριο προωθούν θέματα ομοφυλόφιλων , εύκολο διαζύγιο , προώθηση των κυρώσεων , νόμοι που απαγορεύουν τον σταυρό σε δημόσιους χώρους και περιορισμό της διδασκαλίας της χριστιανικής θρησκείας.
Αποτέλεσμα, οι ισλαμιστές και οι πολέμιοι της χριστιανικής πίστης χρησιμοποιούν το ευρωπαϊκό δικαστήριο για να επιβάλουν την βούλησή τους στα κράτη μέλη της Ευρώπης.
Η αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης προωθείται από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και τον οργανισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων που είναι επιφορτισμένος με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε όλα τα νομοθετικά επίπεδα της ΕΕ.
Ο οργανισμός θεμελιωδών δικαιωμάτων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου διοικείται από ακτιβιστές που τους ενδιαφέρει η ισότητα των φύλλων και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ (LGBT) και η θέση τους είναι τελείως αντίθετη με την παραδοσιακή οικογένεια και την ηθική που βασίζεται στην θρησκεία. Σήμερα πιέζει για την αναγνώριση της έκτρωσης ως ανθρώπινο δικαίωμα προφανώς ως δικαίωμα της μητέρας και όχι του παιδιού. Είναι δραστήριοι στο να προωθούν τα συμφέροντα των ΛΟΑΤΚΙ ( LBGT) και είναι στελεχωμένη από ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν απασχοληθεί ποτέ σε μια αξιοπρεπή εργασία. Είναι γεγονός ότι οι ακτιβιστές συγκεντρώνονται στις ελίτ και προσπαθούν να σπρώξουν τις κοινωνίες στην κατεύθυνση που αυτοί επιθυμούν. Φτάνουν στην κορυφή επειδή κάποιοι τους το επιτρέπουν να φτάσουν εκεί, οι οποίοι και αυτοί την σειρά τους θέλουν να ασκούν εξουσία.
Αποτέλεσμα.
Η Ευρώπη με γρήγορους ρυθμούς πετάει την χριστιανική της παράδοση αλλά δεν έχει βρει τίποτα να βάλει στην θέση της πέρα από την θρησκεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το αποκαλούμε θρησκεία γιατί έχει σχεδιαστεί να καλύψει το κενό στην κοσμοθεωρία των ανθρώπων που δημιουργείται όταν τους έχεις αφαιρέσει την θρησκεία.
Η έννοια του ανθρώπινου δικαιώματος προσφέρει το έδαφος για ηθικές απόψεις σε νομικές αρχές για πολιτικές σχεδιασμένες να καθιερώσουν τάξη σε περιπτώσεις που οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγκρουση ή σε ανταγωνισμό. Όμως όλο αυτό δεν έχει θεμέλια. Εάν ρωτήσεις κάποιον τι λέει η θρησκεία του ή τι απαγορεύει, παίρνεις μια ξεκάθαρη απάντηση σύμφωνα ε αυτά που λέει ο νόμος του θεού και οι κανόνες της εκκλησίας.
Εάν ρωτήσεις ποια δικαιώματα είναι ανθρώπινα ή θεμελιώδη παίρνει διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα με το ποιόν ρωτάς και κανείς δεν συμφωνεί με τον άλλο για την διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί για την επίλυση συγκρουσιακών καταστάσεων. Πχ, σε μια γαμήλια διαφορά. Ο γάμος είναι δικαίωμα ή όχι. Εάν ναι, τι επιτρέπει. Δίνει το δικαίωμα να παντρευτείς κάποιον του ιδίου φίλου και αν ναι, επιτρέπεται η αιμομιξία. Δημιουργούνται ατελείωτα ζητήματα και κανείς δεν ξέρει πώς να τα επιλύσει,
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν συμπεριλάβουμε τον όρο της μη διάκρισης ως ανθρώπινο δικαίωμα.
Όλες οι συνεκτικές κοινωνίες βασίζονται στην διάκριση. Η κοινωνία είναι ομάδα ανεξαρτήτως μεγέθους και αλληλεγγύης προς νεοεισερχόμενους ξένους. Νόμοι περί μη διάκρισης δένουν τα χέρια των ευρωπαϊκών κοινωνιών εμποδίζοντάς τους να προσφέρουν προνόμια στα μέλη τους, κάτι που εκμεταλλεύονται οι νεοεισερχόμενοι ξένοι και ασκούν διάκριση κατά των κοινωνιών που τους φιλοξενούν.
Παρακολουθούμε λοιπόν την αφαίρεση της παλαιάς θρησκείας που παρέχει τα θεμέλια στην ηθική και νομική παράδοση στη Ευρώπης και την αντικατάστασή της με μια οιονεί θρησκεία που είναι χωρίς θεμέλια. Κανείς δεν γνωρίζει πώς να θέσει το ερώτημα αν αυτό ή εκείνο το προνόμιο ή ελευθερία ή απαίτηση αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι φορτωμένο με πλήθος υποθέσεων όπου σχεδόν κάθε νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τα εθνικά κοινοβούλια ή διακυβεύεται. Αυτή η εξέλιξη οδήγησε σε μια ξαφνική χριστιανική νοσταλγία όχι μόνο στους μεγαλύτερους σε ηλικία αλλά και στους νέους. Υπάρχουν κινήματα ευαγγελιστών τα οποία απευθύνονται στους νέους και επιχειρούν να τους συμπεριλάβουν σε ένα αγνό χριστιανικό όραμα. Αυτός ο νέος ευαγγελισμός δεν έρχεται αντιμέτωπος με την επίσημη κουλτούρα των δικαιωμάτων αλλά χαράσσει ένα ιδιαίτερο χώρο εντός αυτών όπου εκμεταλλεύεται αυτά που επιτρέπει η κοσμική αντίληψη, όπου η παλαιά πειθαρχία μπορεί να υιοθετηθεί ως προσωπική επιλογή και σταυρός. Αυτή η ιδιωτική χριστιανοσύνη μπορεί να βρεθεί σε απίστευτα μέρη. Μια έκφρασή βρίσκεται στον χώρο της τέχνης. Αυτή η έκφραση έχει σημασία γιατί εκφράζει το πνεύμα της Ευρώπης του Φάουστ, δηλαδή της μουσικής.
Όπως αναφέρει ο Roger Scruton (the future o European civilization) ακολουθώντας το παράδειγμα του Messiah στην Γαλλία, μια νέα γενιά συνθετών έχει εμφανιστεί και συνθέτει λειτουργική και πνευματική μουσική. Πρόκειται για δύσκολη μουσική που μπορεί να ακουστεί σε συναυλιακούς χώρους. Μουσική που περιέχει το παλαιό μήνυμα και που περιφρονεί την κοσμική κουλτούρα, Χαρακτηριστική περίπτωση στην Αγγλία ο Sir James McMilan στον οποίο δόθηκε ο τίτλος του sir ως επιβράβευση της αναβίωσης των χριστιανικών αξιών χωρίς να προσβάλλονται οι δυνάμεις του κοσμικού κατεστημένου. Ο McMilan είναι καθολικός Σκοτσέζος. Ο προκάτοχός του ως φωνή της χριστιανικής μουσικής στην Βρετανία ήταν ο Άγγλος χριστιανός ορθόδοξος Sir John Taverner. Ο δε πιο σπουδαίος αντίπαλος του McMilan στην Βρετανία είναι ο John Rutter Αγγλικανός αφοσιωμένος στις παραδόσεις, την πίστη και τις αξίες της Αγγλικανικής εκκλησίας. Οι τρεις αυτοί εκπροσωπούν ένα φαινόμενο που συναντιέται σε όλη την ηπειρωτική Ευρώπη. Πρόκειται για την αναζήτηση του χριστιανικού θεού της Ευρώπης στις εκκλησίες, στις λειτουργίες και στην εκκλησιαστική μουσική. Η αναζήτηση αυτή γίνεται και από ανθρώπους που δεν εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή. Επομένως τα σημάδια του χριστιανισμού δεν έχουν σβήσει από τον πολιτισμό της Ευρώπης. Υπάρχουν ακόμα ποιητές, συνθέτες, ζωγράφοι, γλύπτες που αποδέχονται τον παλαιό ρόλο του καλλιτέχνη, αυτού που δοξάζει τον θεό εξ ονόματος των συνανθρώπων τους και εκφράζουν την αξιοπρέπειά τους μπροστά στον θρόνο του θεού.
Ένα άλλο φαινόμενο της πανδημίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, είναι ότι οι νέοι μουσουλμάνοι στρέφονται προς και ένθερμα αποδέχονται τον Σαλαφισμό που αποτελεί την φανατική εκδοχή του Ισλάμ.
Η ιδέα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αφήνει όλα όσα θεωρούνται πιο σπουδαία στην ζωή ενός μουσουλμάνου χωρίς επίσημη έγκριση. Ότι έχει σχέση με το σεξ, τον γάμο, την οικογένεια, και την εφαρμογή του νόμου σε ότι αφορά εργασιακά θέματα , ώρες εργασίας, ξεκούρασης και άλλα συναφή, είναι στον αέρα. Η καρδιά των μουσουλμάνων βρίσκεται σε αντίθεση με αυτά που πρεσβεύει η νέα επίσημη θρησκεία των δικαιωμάτων.
Αν ο χριστιανισμός είχε διατηρηθεί στην θέση του ως θεμέλιο του εθιμικού και δημόσιου νόμου, θα ήταν ευκολότερο για έναν μουσουλμάνο να αποδεχθεί την ευρωπαϊκή έννομη τάξη. Ο τρόπος ζωής μας θα εκλαμβάνετο ως μορφή υπακοής και ανθρώπινη προσαρμογή της βούλησης του θεού. Αλλά η χωρίς θεμελίωση ιδέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν αφήνει στον μουσουλμάνο άλλη επιλογή από το να απορρίψει παντελώς την κοσμική έννομη τάξη ως αυθάδη προσπάθεια των ανθρώπων να σφετεριστούν ένα προνόμιο το οποίο ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον θεό. Το προνόμιο να μας οδηγήσει στην σωτηρία μας.
Βλέπουμε νέους μουσουλμάνους να τρέχουν να ενταχθούν στην ΙΣΙΣ , παρατηρούμε αύξηση των θρησκευτικών σχολείων και ανεπίσημων δικαστηρίων του νόμου της σαρία, να φοράνε μαντίλα και μπούρκα, να ακολουθούν μια προκλητική ισλαμική κουλτούρα η οποία αρνείται να ανήκει στην ευρωπαϊκή έννομη τάξη και συνεχώς αναπροσδιορίζεται ενάντια σε αυτή την έννομη τάξη. Η νέα ισλαμική υποκουλτούρα και η περιβάλλουσα κουλτούρα του τίποτα.
Το πρόβλημα της μετανάστευσης επιδεινώθηκε από τρεις παράγοντες.
Την αστάθεια και την βία στην Αφρική και την Μέση Ανατολή.
Την πολιτική προνομιακής υποστήριξης των Ευρωπαϊκών κρατών.
Την δυνατότητα ελεύθερης διακίνησης που παρέχει η ΕΕ.
Όταν υπογράφηκε η συνθήκη της Ρώμης το 1954, η ιδέα της ελεύθερης διακίνησης των ανθρώπων δεν θα είχε σοβαρές επιπτώσεις. Οι πρώτοι υπογράφοντες είχαν στις χώρες τους τις ίδιες συνθήκες διαβίωσης και απασχόλησης. Με την επέκταση της ΕΕ η μορφωμένη ελίτ της ανατολικής Ευρώπης αναζήτησε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης με αποτέλεσμα να κατακλεισθεί η Αγγλία και η Ιρλανδία με μετανάστες εξ ανατολάς.
Δυστυχώς, το μήνυμα που έστειλε στον κόσμο η πολιτική τάξη της Γερμανία μετέτρεψε της Ευρώπη σε παρκινγκ λαθρομεταναστών. Η Γερμανία που κατέστρεψε δύο φορές την Ευρώπη στον εικοστό αιώνα, με την ανοικτή πρόσκληση που έκανε η Μαντάμ Μέρκελ στους απανταχού μουσουλμάνους.
Τώρα όλη η Ευρώπη περιμένει τους πολιτικούς να λύσουν το πρόβλημα αλλά επειδή η ΕΕ σχεδιάστηκε ως μια εμπορική συμφωνία με όλα τα μειονεκτήματα που μπορεί να έχει μια σύμπραξη και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα αίτια του προβλήματος.
Οι μετανάστες έρχονται στην Ευρώπη επειδή οι συνθήκες διαβίωσης στις χώρες τους είναι ανυπόφορες και κυρίως επειδή αυτοί που ασχολούνται με την διακίνηση των μεταναστών έχουν μόνο οφέλη και κανένα κόστος.
Εάν η ΕΕ είχε την μορφή στρατιωτικής συμμαχίας παρά οικονομικής και κοινωνικής σύμπραξης θα μπορούσε ίσως να ανταποκριθεί στην ΙΣΙΣ, στην κατάρρευση της Λιβύης . Αυτά είναι στρατιωτικά θέματα που πρέπει να λυθούν με χρήση βίας. Όμως χωρίς Αμερικανική ηγεσία, που απωλέστηκε με την εκλογή του Ομπάμα, η Ευρώπη δεν μπορεί να αστυνομεύσει τα μέρη του κόσμου που εξάγουν το χάος τους στην Ευρώπη.
Βασική προϋπόθεση για να λυθεί το πρόβλημα είναι να σταματήσουν τελείως οι μεταναστευτικές ροές. Η κατάργηση των συνόρων είναι η βασική αιτία του προβλήματος.
Δυστυχώς, η Ευρώπη αντιμετωπίζει και την Ρωσία όπως ακριβώς αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό. Ο Πούτιν έχει καταλάβει την κατάσταση που επικρατεί. Τα εξωτερικά σύνορα είναι το αδύνατο σημείο της ΕΕ. Η απόσυρση του αμερικανικού ενδιαφέροντος ήταν αποτέλεσμα της ΕΕ να κατανοήσει το πρόβλημα. Έχοντας εξασφαλίσει τμήματα της Γεωργίας, την Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία ουσιαστικά χωρίς αντίδραση και κόστος πέραν κυρώσεων που δεν σημαίνουν τίποτα, ο Πούτιν πιέζει την γραμμή άμυνας του ΝΑΤΟ στην Βαλτική και στην Ανατολική Πολωνία. Η συμφωνία που υπόγραψαν στο Μινσκ ο Ολάντ και η Μέρκελ δείχνει ακριβώς την ανυπαρξία διπλωματίας όταν δεν υποστηρίζεται από την απειλή χρήσης βίας. Πολύ απλά, ο Πούτιν , όπως και οι ορδές των εισβολέων λαθρομεταναστών, βλέπουν την Ευρώπη ως εύκολη λεία.
Με αυτά τα δεδομένα, με αυτούς τους εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος για το μέλλον του δυτικού πολιτισμού. Η πολιτική ελίτ της Ευρώπης έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως αν δεν ελεγχθεί το μεταναστευτικό, η Βρετανία και πολλές χώρες θα αποχωρήσουν από την ΕΕ με αποτέλεσμα την διάλυσή της.
Χρειάζεται αναγέννηση της εθνικής συνείδησης και η ταύτιση με τον τόπο και την ιστορία του για να αναχαιτιστεί η ζημιά που έχει προκαλέσει η ιδεολογία των δικαιωμάτων του ανθρώπου όπου υπάρχει το εγώ. Οι πολιτισμοί προοδεύουν όταν στηρίζονται στο εμείς. Μόνο όταν το εγώ υποταχθεί στο εμείς μπορεί να υπάρξει η θυσία του ενός για το καλό των πολλών. Άλλωστε ο Ελληνικός πολιτισμός και πιο πρόσφατα ο αγώνας για την ελευθερία στηρίχτηκε στην θυσία του εγώ για το καλό του συνόλου.
Κατά τον 19ο αιώνα πολλοί πίστεψαν ότι μπορούσαν να αντικαταστήσουν την χριστιανική πίστη με την ιδεολογία. Θεώρησαν ότι ο χριστιανισμός μπορούσε να αντικατασταθεί από τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό, τον μαρξισμό, τον φασισμό. Η πανάκια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η τελευταία προσπάθεια αντικατάστασης του χριστιανισμού στην Ευρώπη. Είναι πλέον γνωστό ότι όλες οι προαναφερόμενες προσπάθειες απέτυχαν με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Μια τεράστια ανθρωποθυσία στον βωμό ενός σκοτεινού θεού.
Μόνο όταν επανασυνδεθούμε με την πραγματική μας κληρονομιά μπορούμε να αναπτύξουμε το «εμείς» που θα μας βοηθήσει να σταθούμε μαζί ενάντια στις αυξανόμενες απειλές.
Τα μηνύματα στην Ευρώπη είναι ενθαρρυντικά. Το κίνημα υπέρ της τέχνης, το κίνημα της καθολικής νεολαίας στην Ιταλία, η αντίδραση στην Γαλλία ενάντια στα εγκλήματα των ισλαμιστών, η αναγέννηση της αντιπροσωπευτικής ζωγραφικής στην Ευρώπη, η εμφάνιση στην Αγγλία ποιητών που απευθύνονται τόσο σε νέους όσο και στις μεγαλύτερες γενιές σε μια γλώσσα που ανασύρει το παρελθόν μας. Ακόμα και η λαϊκή τέχνη προσπαθεί να ανακτήσει την έννοια του ανήκω και βελτιώνομαι.
Όσο για εμάς, οι ευθύνες είναι μεγάλες. Η Ελλάδα υπήρξε το λίκνο του δυτικού πολιτισμού. Αν σβήσει ο δυτικός πολιτισμός, σβήνουμε και εμείς. Άλλωστε η αναγέννηση προήλθε από την φυγή των ελλήνων στην δυτική Ευρώπη μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης και από την ανακάλυψη της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Η αρρώστια της Ευρώπης δεν μας έχει επηρεάσει . Η θρησκεία των δικαιωμάτων βρίσκεται κάπου στο περιθώριο. Με δεδομένη την αδυναμία των πολιτικών να δώσουν λύση στο πρόβλημα, την λύση πρέπει να την δώσει ο κάθε ένας από εμάς και όλοι μαζί από κοινού. Ακτιβιστές κινούν τα νήματα στην ΕΕ. Ας μιμηθούμε το παράδειγμα τους και ας τους αντιμετωπίσουμε παίζοντας το δικό τους παιχνίδι
Γεώργιος Π Θεοδωράκης