γλυκά μικρά ψέματα

Το σύνθημα του κ. Αλέξη Τσίπρα «εμείς είμαστε το ΠΑΣΟΚ του 1981» εκτός από ρητορική έχει και πρακτική διάσταση. Συνδικαλιστές, πρώην βουλευτές και υπουργοί, όλο το πάλαι ποτέ «βαθύ» και κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ μετακομίζει στην Κουμουνδούρου. Ο κ. Ν. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ο πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος, ο κ. Αντ. Κοτσακάς, παλαιός υπουργός και στενός συνεργάτης του κ. Ακη Τσοχατζόπουλου στον καιρό της παντοδυναμίας του, είναι μόνο ορισμένα από τα δεκάδες στελέχη που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ και συρρέουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δύο πρώτοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθηνών, οι Σοφία Σακοράφα και Π. Κουρουμπλής, συγκεντρώνουν 144.000 σταυρούς και είχαν εκλεγεί το 2009 με το ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι η αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ έχει και αριθμητικές επιπτώσεις για την Ιπποκράτους.

Παρά τις δηλώσεις στενών συνεργατών του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου ότι οι αποχωρούντες είναι εκφραστές ενός «παρακμιακού» ΠΑΣΟΚ το οποίο δεν έχει θέση στο κόμμα, είναι διάχυτη η ανησυχία για τις αποχωρήσεις στις χαμηλές συνδικαλιστικές βαθμίδες, που πιθανόν θα προσδέσουν ολόκληρες επαγγελματικές ομάδες στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι :«Αυτοί που παίζουν με τη φωτιά νομίζοντας ότι κρατούν στα χέρια τους πυρηνικό όπλο κρατούν κουτί με σπίρτα και μπορεί να βάλουν φωτιά στις ελπίδες και τα όνειρα του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποφασίσει μέτρα περικοπών τον Ιούνιο. Πρέπει να γίνει άμεσα δεκτή η παράταση. Να γίνουν όλα πιο ήπια. Πρέπει να μεταθέσουμε το χρόνο λήψης των αποφάσεων του Ιουνίου.

Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να πει καθαρά στον ελληνικό λαό την αλήθεια και να μην τα ρίχνει όλα στο μνημόνιο και τους ξένους, αναφέρει σε άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

 Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει μεταξύ άλλων: «Oι εκλογές θα είναι καθοριστικές, καθώς τα μηνύματα που έλαβαν ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός κ. Πικραμμένος, αλλά και οι Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες ήταν περισσότερο από σαφή: Η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη είναι συνυφασμένη με την τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί με τη νέα δανειακή σύμβαση, καθώς και με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και οι συζητήσεις περί απομάκρυνσής της δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση “μπλόφα”».

Δεδομένου ότι τα ποσοστά των κομμάτων δεν αφήνουν να διαφανεί ενδεχόμενο αυτοδυναμίας, οι συνεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι απαραίτητες.

Ο Συριζα , με διάφορους τρόπους αρνήθηκε αυτές τις δυνατότητες στην διάρκεια των διερευνητικών εντολών, με προσχήματα αντιμνημονιακής συνέπειας.

Τώρα θα κληθεί να απαντήσει καθαρά με ναι ή όχι.

Εάν σχηματισθεί κυβέρνηση χωρίς την συμμετοχή του, θα κληθεί να λειτουργήσει ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Οι εναλλακτικές είναι δύο. Της δομικής αντιπολίτευσης-όχι σε όλα- και της σφοδρής κοινωνικής σύγκρουσης.

Κάθε μέρα που περνά, εκτός από πολιτικές δηλώσεις στο twitter και απαντήσεις στο facebook, φέρνει την οικονομία πιο κοντά στην κατάρρευση. Τα δημόσια έσοδα περιστέλλονται και η, έτσι κι αλλιώς αναιμική παραγωγή, εξαχνώνεται.

Μια μονόπλευρη αντιπολίτευση θα περιορίσει τις πιθανότητες κυβερνησιμότητας στο ελάχιστο.

Η δημοκρατία μας ζει μια έντονη κρίση αντιπροσώπευσης και άρα η δύναμη των ενεργών μειοψηφιών, των ακτιβιστών, όλο και μεγαλώνει.

Ο Σύριζα είναι φανερά ανέτοιμος να κυβερνήσει. Το αποδεικνύουν οι αντιφατικές δηλώσεις στελεχών του, οι φόροι που βγαίνουν από τα μανίκια σαν άσσοι στα τηλεοπτικά πάνελ και αποσύρονται διορθωτικά ως δήθεν σκέψεις και ιδέες την επομένη.

Το συμβολίζει το ανήκουστο γεγονός, τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές, όταν υποτίθεται πως διακυβεύεται το μέλλον γενεών, ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει να μην έχει πρόγραμμα. Και να τρέχει, να ξενυχτούν για να το ετοιμάσουν μέχρι την Τρίτη 29 Μαΐου.

Αστεία πράγματα!

Η ανησυχία λοιπόν και το ερώτημα για τον Συριζα δεν είναι ν αν μπορεί να κυβερνήσει.

Αν πάρουμε για παράδειγμα τις θέσεις του Συριζα στην άμυνα τα πράγματα μπορούν να χαρακτηριστούν ως τραγικά.

Αντιπολίτευση μη καταστροφική μπορεί να κάνει; Τα θέματα εθνικής άμυνας και ασφάλειας φαίνεται ότι ελάχιστα ενδιαφέρουν το ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στο πρόγραμμά του. Χθες όμως κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής ένας εκλεγμένος βουλευτής του κόμματος, έδωσε μιαν εξαιρετικά ανησυχητική οπτική αναφορικά με το πως αντιλαμβάνεται την τουρκική απειλή, τασσόμενος υπέρ της μείωσης των αμυντικών δαπανών και των εξοπλισμών. Ο βουλευτής δήλωσε απερίφραστα ότι «θα το ρισκάρουμε», επιβεβαιώνοντας ότι στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο οι ιδέες και οι απόψεις που κυριαρχούν πέριξ των ζητημάτων άμυνας, διέπονται από επικίνδυνη αφέλεια και άγνοια των πραγματικών κινδύνων όπως απορρέουν από τη διογκούμενη τουρκική στρατιωτική απειλή.
 

Και μετά από όλα αυτά τίθεται το ερώτημα: Με ποια κριτήρια ο κόσμος θα ψηφίσει;

Κάποτε ένας φίλος παιδικός μου είχε πει ότι για να ρίξεις μια γκόμενα πρέπει να της ψιθυρίσεις «γλυκά μικρά ψέματα στο αυτί της». Υπάρχει άραγε ψηφοφόρος που μπορεί να διακρίνει τις αλήθειες ανάμεσα στα ψέματα των πολιτικών; Ιδού το φλέγον ερώτημα. Η κάλπη θα μας δείξει την δική της πικρή αλήθεια!