ΕΛΛΑΣ. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως ένα τύπου "ινδικού χοιριδίου" πειραματόζωου  από την τρόικα ώστε να εξεταστούν οι συνέπειες που έχουν τα μέτρα που  στο μέλλον, ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν σε χώρες που θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν  τα βήματα της  Ελλάδας αλλά και της Ισπανίας. Τα πλέον πρόσφατα μέτρα περιλαμβάνουν επέκτασης του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας σε έξι ημέρες και την  συντόμευση της περιόδου ανάπαυσης αυτών που  εργάζονται σε βάρδιες.

Ποιες οι απαιτήσεις της τρόικας στον εργασιακό τομέα

Με στόχο την παροχή μεγαλύτερης ευελιξίας στις επιχειρήσεις, οι ίδιες μπορούν να προσλαμβάνουν, να απολύουν και να απασχολούν το προσωπικό τους με βάση τις ανάγκες τους.

Μάλιστα, φέρνει ως παράδειγμα το λιγότερο προστατευτικό καθεστώς που ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με αυτά τα δεδομένα, στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση και ειδικότερα με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας αναμένεται να τεθούν:

* Ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση των υπαλλήλων, καθώς θεωρείται ιδιαίτερα μακρύ το διάστημα των 4, των 5 και των 6 μηνών που προβλέπει ο νόμος του 2010 για την καταβολή μειωμένης κατά 50% αποζημίωσης σε όσους απασχολούνται 10 - 15 χρόνια, 16 - 20 χρόνια και πάνω από 21 χρόνια, αντίστοιχα.

* Η υποχρέωση καταβολής ποσοστού της νόμιμης αποζημίωσης (τουλάχιστον 50% αν ο συνταξιοδοτούμενος θα λαμβάνει κύρια + επικουρική σύνταξη) σε όσους αποχωρούν για να συνταξιοδοτηθούν.

* Το διαφορετικό καθεστώς το οποίο εξακολουθεί να ισχύει σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης που δικαιούνται οι υπάλληλοι και οι εργατοτεχνίτες, παρά τις νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν στη διετία μειώνοντας έως και 50% το κόστος απόλυσης των υπαλλήλων που προειδοποιούνται.

* Η παροχή της δυνατότητας στις επιχειρήσεις να συμφωνούν με τους εργαζομένους διαφορετικά ωράρια εργασίας μέσα στην ημέρα και στην εβδομάδα (αντί της διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε τετράμηνη ή και εννεάμηνη βάση που προβλέπει ο νόμος, αλλά δεν εφαρμόζεται λόγω της δυσκολίας προγραμματισμού και αυξομείωσης του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες μιας τόσο μεγάλης χρονικής περιόδου).

* Ο περιορισμός των διοικητικών υποχρεώσεων που έχουν σήμερα οι επιχειρήσεις στη διαχείριση του χρόνου και του προγράμματος εργασίας του προσωπικού τους (γνωστοποιήσεις στο ΣΕΠΕ, έγγραφες συμφωνίες, εγκρίσεις αδειών για υπερωρίες κ.ά.).

* Στη λογική της μεγαλύτερης ευελιξίας στον χρόνο εργασίας, ζητείται επιπλέον η κατάργηση του πενθημέρου με αύξηση των ημερών εργασίας στις 6, με ελάχιστο χρόνο ανάπαυσης τις 11 ώρες την ημέρα και κατάργηση των περιορισμών που υπάρχουν στην εναλλαγή μεταξύ της πρωινής και της απογευματινής βάρδιας.