ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Average: 5 (1 vote)
Υποβλήθηκε από aiakos στις Κυρ, 01/04/2012 - 18:51. - 0 Σχόλια

Η σημερινή κρίση της χώρας έχει φέρει στο προσκήνιο όλους τους επίδοξους πολιτικούς  παίχτες.  Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από  οικονομικές αναλύσεις ανθρώπων οι οποίοι σήμερα γνωρίζουν ποιο είναι το πρόβλημα . Δυστυχώς όμως όταν ευρισκόντουσαν σε θέσεις εξουσίας  μέχρι χθες, δεν είχαν αρθρώσει λέξη. Απεναντίας κάποιοι εξ αυτών υπήρξαν σύμβουλοι των πολιτικών που ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση της χώρας.  Προφανώς πιστεύουν ότι η κρίση αποτελεί ευκαιρία για την αναδιανομή της πολιτικής πίτας προς ίδιον όφελος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι Όμως πόσο κοντά είμαστε στην πολυπόθητη σωτηρία η ποιο σωστά πόσο κοντά βρισκόμαστε σε πολιτική λύση του προβλήματος;  Αναζήτησα  την απάντηση  μέσα από γραπτά  τριών επιφανών Ελλήνων οι οποίοι αν και  εκφράζουν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις  καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα. Αυτό συμβαίνει διότι ως έθνος  μετά το 1821 δεν καταφέραμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που μας κληροδότησε η παρελθούσα  χιλιετία και ως νέο Ελληνικό κράτος δεν καταφέραμε να κάνουμε την υπέρβαση.

Όπως αναφέρει σε συνέντευξη του ο Κορνήλιος Καστοριαδης το 1997:

« οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με
τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με
"ταξικά" συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην
εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον
ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην
οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος
δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το
αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία
συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των
«δυνατών»: Ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί
αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης,
Δηληγιάννης» και συμπληρώνει..  «Μπορούμε όμως να πούμε
ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού
λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε;
Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο
λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για
δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του,
τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός - όπως
και κάθε λαός - είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος
και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα».

Η άποψη του Καστοριαδη  ταυτίζεται με την άποψη του Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος σε επιστολή του στις 23 3 2012 αναφέρει:

«Για να ηττηθεί αυτό το συμπαγές αντεθνικό και αντιλαϊκό Μέτωπο της εθνικής μειοδοσίας και της αντιλαϊκής λαίλαπας, θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα επίσης συμπαγές μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων που θίγονται από τις πολιτικές των Μνημονίων, υπεράνω ιδεολογικών και κομματικών συνόρων».

Και εδώ έρχεται να συμπληρώσει ο ακαδημαϊκός Βασίλης Μαρκεζίνης:

 

«Σε κοινωνικό επίπεδο, προέβαλα τον στόχο της «κοινωνικής συμφιλίωσης». Η επιδίωξη αυτού του στόχου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Τον διατύπωσα όμως με εντελώς νέο τρόπο, μια και μέχρι τώρα η συμφιλίωση και η συνεργασία νοούνταν μόνο στο πλαίσιο της «κομματικής συνεργασίας» - υποτίθεται, για το καλό της χώρας, αλλά στην πραγματικότητα μόνο για να παραμείνουν στην εξουσία τα δύο μεγάλα κόμματα. Κατά την άποψή μου, απαιτείται άμεση και πλήρης αλλαγή της υφισταμένης νοοτροπίας, καθότι χρειαζόμαστε επειγόντως κοινωνική ειρήνη και συμφιλίωση, και όχι μια ευκαιριακή κομματική ανακωχή μέχρις ότου ο χρόνος επιτρέψει σε ένα από τα δύο κόμματα να πάρει και πάλι το πάνω χέρι!
η Δεξιά και η Αριστερά πάντα τρέφονται από τις πολιτικές συγκρούσεις, ενώ τα ΜΜΕ εξακολουθούν να προτιμούν ως τακτική τις γενικές ταμπέλες και τις ολοκληρωτικές - αν όχι και συκοφαντικές - απορρίψεις οποιασδήποτε ιδέας και οποιουδήποτε ανθρώπου θεωρούν ότι δεν στηρίζει τα συμφέροντά τους».

Και εδώ συμπληρώνει ο Μίκης Θεοδωράκης

«κάτω απ' αυτές τις συνθήκες οι εκλογές δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιχνίδι εντυπώσεων, για να ξεγελάσουν το λαό δημιουργώντας ψεύτικες ελπίδες, να τον αποπροσανατολίσουν και να τον αποσυντονίσουν, ώστε μετά τις εκλογές να επιπέσουν επάνω του με νέα ορμή.

Δυστυχώς ομολογώ ότι απέτυχα, δεδομένου ότι αντιμετώπισα γενικώς άρνηση συνεργασίας και μάλιστα αναζωπύρωση του κομματικού πατριωτισμού, που καταδικάζει και πάλι τα κόμματα της Αριστεράς που επιδιώκουν την παρουσία τους στη Βουλή, σε ένα ρόλο παθητικού παρατηρητή, ανίκανα να εμποδίσουν ουσιαστικά, όπως έγινε έως τώρα, τις δραματικές εξελίξεις με θύμα τη χώρα και τον Ελληνικό Λαό».

 Και εδώ ο Μίκης Θεοδωράκης  βρίσκεται σε συμφωνία με τον Καστοριαδη ο οποίος αναφέρει:

« Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ θεσμών
και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των
ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που
ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματα του.
Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της
παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο ;».
-Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα
όπου βρίσκεσαι».

Διαβάζοντας τα ανωτέρω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κανένας από τους τρεις ( Καστοριαδης, Θεοδωράκης και Μαρκεζίνης) δεν πιστεύουν ότι μπορεί να επέλθει λύση μέσα από την διαδικασία των εκλογών , δηλαδή με την απλή εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία.  Ο Μίκης το λέει ξεκάθαρα ότι οι επερχόμενες εκλογές είναι απλά μια κοροϊδία. Ο Καστοριαδης  μας λέει ότι πρόκειται για πρόβλημα που δεν είναι σημερινό αλλά είναι απορια των Βυζαντινών χρόνων και της τουρκοκρατίας. Ο δε Β Μαρκεζίνης  πιστεύει ότι υπάρχει ελπίδα αλλά όχι τώρα  αλλά αργότερα και με την προϋπόθεση ότι ο κόσμος θα καταλάβει.  Επιπλέον προτείνει λύση η οποία στηρίζεται περισσότερο σε εμάς παρά στους πολιτικούς τους οποίους και απορρίπτει: .

 

«το πολιτικό κλίμα δεν πρόκειται να εξυγιανθεί όσο οι άνθρωποι που μας εξώθησαν στο χείλος της αβύσσου εξακολουθούν να ασκούν εξουσία μέσα από τα τηλεοπτικά τους κανάλια, τα πορτοφόλια τους και τα πολιτικά τους δίκτυα.
Μπορώ, λοιπόν, τώρα, να παρουσιάσω τα γενικά μου συμπεράσματα κατά τον απλούστερο και σαφέστερο τρόπο.
Πρώτον: το αν θα πέσουμε τελικά στον γκρεμό θα καθοριστεί, σε πρώτη φάση, από τις ερχόμενες εκλογές αν δεν οδηγήσουν στην ήττα τον παλαιό κόσμο των παρωχημένων κατεστημένων, έναν κόσμο που πρέπει να εξαφανιστεί τάχιστα!
Δεύτερον: η σωτηρία θα εμφανιστεί στην επόμενη εκλογική φάση, η οποία μπορεί να έλθει πολύ πιο γρήγορα από όσο πιστεύουμε.
Μέχρι τότε, όμως, οφείλουμε να δώσουμε τη δέουσα σημασία όχι απλώς στην απαισιόδοξη αποτίμηση των στοιχείων του χαρακτήρα μας, αλλά και στην τεράστια αισιοδοξία που απορρέει από κάθε μας προσπάθεια να σκεφτόμαστε διαφορετικά, να είμαστε ευφάνταστοι, να είμαστε πρωτότυποι και να μην αναλίσκουμε τα ταλέντα και τις δυνάμεις μας στην καταστροφολογία και τις συκοφαντίες».

 

Γ. Θεοδωράκης

 

ΠΗΓΕΣ

Μίκης Θεοδωράκης       Δεν θα κατέβω στις εκλογές: Δελτίο τύπου 23 3 2012

Β. Μαρκεζίνη: "Γιατί πολεμάω για κοινωνική συμφιλίωση". 22 3 2012

Συνέντευξη του Κορνήλιου Καστοριάδη (1922-1997), 1997