ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΗΣ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗΣ

Χωρίς ψήφους ακόμα
Υποβλήθηκε από aiakos στις Παρ, 30/01/2015 - 22:43. - 0 Σχόλια

ΜΕΤΑΞΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΗΣ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗΣ

Το κρίσιμο ερώτημα των επιπτώσεων της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ είναι εάν θα ακολουθήσει μια έντονη σύγκρουση με θετική έκβαση υπέρ της Ελλάδος ή θα επέλθει μια πικρή συνθηκολόγηση.  Στην Ευρώπη η νίκη της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Ελλάδα ερμηνεύτηκε ως λαϊκή οργή κατά της οικονομικής λιτότητας που επιβλήθηκε στην χώρα από ξένους παράγοντες. Με αυτή την λογική ηττήθηκε η Γερμανία ως ο ισχυρός εταίρος της ευρωζώνης, η τρόικα αποτελούμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η πραγματικότητα όμως είναι ποιο σύνθετη. Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να προσαρμόσει τις λαϊκίστικες πολιτικές που προτίθεται να εφαρμόσει με τις απαιτήσεις τω ν δανειστών.

Η «Ελπίδα» που έταξε ο κ Τσίπρας δημιούργησε προσδοκίες εντός και εκτός συνόρων οι οποίες θα είναι δύσκολο να υλοποιηθούν. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ψήφος κατά της Ευρώπης ή του ευρώ. Ήταν ψήφος αποδοκιμασίας στο κατεστημένο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι για 40 χρόνια εναλλαγής στην εξουσία δεν κατάφεραν να ξεριζώσουν την διαφθορά και τον νεποτισμό που πλήττει την χώρα αλλά κυρίως τους ίδιους.

Όμως η δαιμονοποίηση της Γερμανίας ως υπαίτιας της κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα αποτελεί μια υπέρ απλοποίηση του προβλήματος. Τα σκληρά μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά και οι δομικές αλλαγές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα ήταν η ελάχιστη προϋπόθεση που έθεσαν οι υπουργοί  οικονομικών της ευρωζώνης ώστε να εγκριθούν τα πακέτα  διάσωσης που χορηγήθηκαν το 2010 και το 2012 των 226,7 δις ευρώ,

Οι αυξημένες προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για διαπραγμάτευση του χρέους από μηδενική βάση θέτουν τώρα την νέα κυβέρνηση των Αθηνών σε δύσκολη διαπραγματευτική θέση απέναντι στις 18 χώρες που έχουν το ευρώ ως κοινό νόμισμα. Το πιθανότερο είναι όλες αυτές οι χώρες να επιμείνουν η Ελλάδα να τηρήσει τα συμφωνηθέντα.

Μένει λοιπόν να δούμε εάν μέσα στα στενά όρια λίγων εβδομάδων η κυβέρνηση του κ Τσίπρα θα καταφέρει να απελευθερώσει την Ευρώπη από την λιτότητα και να απαλλάξει την Ελλάδα από τα δεσμά του χρέους.

Από την πλευρά τους οι Βρυξέλες και οι αγορές πίστευαν ότι όσο πλησιάζουν οι εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα αμβλύνει τις θέσεις του αλλά σύντομα διαψεύστηκαν. Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ αποτέλεσε το πρώτο δείγμα αρνητικής διάθεσης απέναντι στην Ευρώπη εφόσον το μόνο που τους συνδέει είναι η αντί ευρωπαϊκή θέση

Σε επίπεδο παροχών, το πρωτογενές πλεόνασμα που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση μπορεί να καλύψει άμεσα παροχές που υποσχέθηκε ο κ Τσίπρας προεκλογικά όπως εξασφάλιση κατώτατων  συντάξεων. Υποσχέθηκε όμως και πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και ότι θα στραφεί κατά των ολιγαρχών που ελέγχουν την οικονομία και τα ΜΜΕ.  Χρειάζεται όμως να γίνει και αναδιάρθρωση της οικονομίας, περιορισμός του κόστους του δημοσίου και συνέχιση των αποκρατικοποιήσεων μέτρα τα οποία ενώ η τρόικα τα θεωρεί απαραίτητα, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την αριστερή πολιτική που επέλεξε η νέα κυβέρνηση.

Οι τελευταίες εξελίξεις μας δείχνουν ότι υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων μεταξύ Ελλάδος και Ευρωζώνης. Η Ελλάδα αποκλείεται να βρει υποστηρικτές (όπως φάνηκε από τις δηλώσεις Πορτογάλων και Ισπανών αξιωματούχων).  Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χώρες όπως η Λάτβια και η Σλοβακία έχουν συνεισφέρει στην χρηματοδότηση του Ελληνικού χρέους την ώρα που αυτές ακολουθούσαν το δικό τους αυστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής ως απαραίτητη προϋπόθεση για να μπουν στην ευρωζώνη. Επιπλέον, οι βόριοι δανειστές της Ελλάδος ( Ολλανδία  και Φινλανδία) γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια διαγραφή του ελληνικού χρέους θα ξεσηκώσει τους ακροδεξιούς λαϊκιστές στις χώρες τους και θα ενθαρρύνει  τους αριστερούς στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου να ζητήσου ανάλογη διαγραφή χρέους. Σε καμία περίπτωση η κυβέρνηση της Ισπανίας θα ήταν υπέρ μιας διαγραφής του ελληνικού χρέους καθώς αυτό θα ενθάρρυνε τους Podemos. Το ίδιο ισχύει και για την κυβέρνηση της Ιρλανδίας η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να ενισχύσει τους Sinn Fein.

Με αυτά τα δεδομένα οι πιθανότητες να υποκύψει η Ευρώπη σε μια μπλόφα ή στις πιέσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι μάλλον απίθανο. Η όποια υποχώρηση των ευρωπαίων έχει ιδιαίτερο πολιτικό κόστος τόσο συλλογικό όσο και ατομικό.

Ίσως  μια πικρή συνθηκολόγηση  να είναι προτιμότερη από μια κακή χρεωκοπία.

Γιώργος Θεοδωράκης