ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΕ

Χωρίς ψήφους ακόμα
Υποβλήθηκε από aiakos στις Σάβ, 29/12/2012 - 23:40. - 0 Σχόλια

«Ως άνθρωποι έχουμε ένα θέμα με την πρόβλεψη του μέλλοντος. Γενικά μας αρέσει να προβλέπουμε πράγματα που πρόκειται να συμβούν αλλά σε γενικές γραμμές δεν το κάνουμε με επιτυχία».

Αυτή είναι η άποψη ενός μεγάλου στατιστικολόγου του Nate Silver, ο οποίος είναι  ένας από τους λίγους ανθρώπους  στον κόσμο που πραγματικά δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν προβλέψεις : αυτός πρόβλεψε σωστά τα αποτελέσματα  των προεδρικών εκλογών  του 2012 στις ΗΠΑ  για όλες  τις 50 πολιτείες.

Είναι κοινή πρακτική  κάθε Δεκέμβριο να ζητούν από τους ειδικούς να κάνουν προβλέψεις για το επόμενο έτος. Παρά το γεγονός ότι πολλές προβλέψεις θα έπρεπε να ήταν αυτονόητες, οι ειδικοί κάνουν λάθος.

Σύμφωνα με  τον Silver,  ο βασικός παράγοντας που οδηγεί τους ειδικούς στο να κάνουν λάθος, είναι  το διαδίκτυο  το οποίο επιτρέπει  σε κακές ιδέες να κυκλοφορούν μέχρι να γίνουν συμβατική σοφία.

Σε άρθρο του  Chatham  House της  Patricia Lewis,( The World Today, Τόμος 68, Αριθμός 11 Δεκέμβριος 2012 )αναφέρονται γεγονότα τα οποία απετέλεσαν αξιοσημείωτες  εκπλήξεις του 2012, και τίθεται το ερώτημα  γιατί κανείς δεν  τα προέβλεψε αλλά  και τι μπορούμε να μάθουμε από αυτά.

Το 2012 το Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο απονεμήθηκε στην « Ευρωπαϊκή Ένωση », για τη συμβολή της  για πάνω από έξι δεκαετίες στην  « προώθηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη», ήρθε ως έκπληξη σε  πολλούς.

Το Νόμπελ ήρθε στην καταλληλότερη στιγμή  και υπενθύμισε στους πολίτες της ΕΕ τον σκοπό αλλά και το ρόλο που έπαιξε  η ΕΕ στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ειρήνη στην Ευρώπη, και μάλιστα σε μια εποχή που η λαϊκή εντολή (όσον αφορά την ιδέα της ΕΕ) τίθεται υπό αμφισβήτηση  στις χώρες της Ευρώπης  που έχουν πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση και καλούνται να πληρώσουν για την διάσωση τους..

Αλλά η ανακοίνωση της βράβευσης υπήρξε αντικείμενο σκεπτικισμού και απογοήτευσης, Κάθε χρόνο η όποια επιλογή έχει τους επικριτές της. Η λήψη του συγκεκριμένου βραβείου από τον  Χένρι Κίσινγκερ και αργότερα από  τον Πρόεδρο Ομπάμα, δείχνει ότι τα κριτήρια της επιτροπής στο Όσλο με τα οποία βραβεύονται οι ειρηνοποιοί του κόσμου, δεν έχουν πάντα την ίδια συνέπεια.

Συνήθως το κοινό επικροτεί την βράβευση  με Νόμπελ ειρήνης ενός ατόμου το οποίο  έχει συμβάλει σημαντικά στην πρόληψη μιας  αιματοχυσίας ή προβάλει αντίσταση  σε ένα καταπιεστικό καθεστώς  θέτοντας ακόμα και την ζωή του σε σημαντικό κίνδυνο.

Η αναγνώριση του Νέλσον Μαντέλα , του  FW de Klerk, του  Betty Williams και  Mairead Corrigan δεν έγινε  χωρίς να υπάρχουν έντονες αντιδράσεις αλλά όλοι μπορούσαν τα δουν καθαρά τους λόγους της απονομής , Ομοίως, τα βραβεία για τους Desmond Tutu, Wangari Maathai, Σιρίν Εμπαντί, Liu Xiaobo, Ellen Johnson Sirleaf, Leymah Gbowee, Tawakkol Karman και Aung San Suu Kyi ήταν κάτι το αυτονόητο καθώς  οι άνθρωποι αυτοί  ενσαρκώνουν το πνεύμα του βραβείου.

Ίσως για το 2013 η Επιτροπή θα μπορούσε να εξετάσει τις ακόλουθες υποψηφιότητες:

Malala Yousafzai, η νεαρή blogger από το Πακιστάν που βάζει  τη ζωή της σε κίνδυνο  προσπαθώντας να στρέψει το παγκόσμιο ενδιαφέρον στο πρόβλημα εκπαίδευσης που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια στην χώρα της.
    Ronny Edry και Michal Tamir, οι συν-ιδρυτές της εκστρατείας  «το Ισραήλ αγαπά το Ιράν και  το Ιράν αγαπά το Ισραήλ» που έχει στόχο την δημιουργία μιας «κοινωνίας των πολιτών  μεταξύ των δύο χωρών».
    
Gershon Baskin και Zakaria al-Qaq για την ίδρυση του  ΙσραήλοΠαλαιστινιακού Κέντρου Έρευνας και Πληροφόρησης  και για την δράση τους υπέρ της  απελευθέρωσης  του Gilad Shalit
  Daniel Barenboim  
για το έργο του West-East Divan Orchestra  και για τις προσπάθειες  ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή.

Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση η επιτροπή να επαναλάβει την πρακτική του 1948  όπου δεν δόθηκε βραβείο στον πρόσφατα αποβιώσαντα  Μαχάτμα Γκάντι με το αιτιολογικό ότι «δεν υπήρχε κατάλληλος εν ζωή  υποψήφιος».

Γιώργος Θεοδωράκης