ΤΖΗΜΕΡΟΣ. ΣΥΡΙΖΑ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Average: 5 (1 vote)
Υποβλήθηκε από aiakos στις Δευ, 03/12/2012 - 00:58. - 0 Σχόλια
ΘΑΝΟΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ. ΣΥΡΙΖΑ. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

"ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: μια ανομία δρόμος.

Πάλι τα πληρωμένα αποβράσματα της διαδικτυακής «ενημέρωσης» φρόντισαν να με παρουσιάσουν περίπου ως... σχετιζόμενο με την Χρυσή Αυγή, αναπαράγοντας και διαστρεβλώνοντας, εντελώς, ένα κείμενο, όχι δικό μου, αλλά της Έλιας Ζερβού (το «κοφτερό» στυλ γραφής της οποίας συχνά απολαμβάνω), που έκανα share στο προφίλ μου, στο FB. 

Παρατήρηση: το σκουπιδαριό των MEDIA (διαδικτυακών και μη) αγνοεί (;) τη διαφορά ανάμεσα στο κείμενο που γράφεις και στο κείμενο που μοιράζεσαι. Θεωρούνται όλα δικά σου! Χρειάζεται να επισημάνω, ξανά, το αυτονόητο;

Το ένα εκφράζει τον εαυτό σου, το άλλο εκφράζει απόψεις που βρίσκεις ενδιαφέρουσες.

Προφανώς συμφωνείς με το κεντρικό νόημα του κειμένου που μοιράζεσαι, αλλιώς δεν θα το πρότεινες για ανάγνωση.

Αλλά δεν είναι δικό σου! Άρα δεν προσυπογράφεις, υποχρεωτικά, κάθε στοιχείο του, κάθε φράση, κάθε λέξη, κάθε νόημα.

Είναι απλό νομίζω να κατανοηθεί, ε;

 

Αν λοιπόν, είναι ανήθικο, και πέρα από κάθε δεοντολογία, να παραβλέπεται ο συγγραφέας του κειμένου, είναι διπλά ανήθικο να απομονώνεται μια φράση για να βγει ο πρόστυχος, προβοκατόρικος τίτλος των δημοσιογραφίσκων: «Τζήμερος: Η Χρυσή Αυγή έχει ιδεολογία».

Υπάρχει βέβαια «ποιοτική διαβάθμιση»: οι 100% αλήτες αποσιώπησαν την πατρότητα (μητρότητα στην συγκεκριμένη περίπτωση) του άρθρου, εντελώς.

Οι light αλήτες την αγνόησαν στον τίτλο (που είναι το μόνο που διαβάζει πια ένας μεγάλος αριθμός «αναγνωστών» του διαδικτύου) και την μνημονεύουν, για ξεκάρφωμα, με ψιλά γράμματα στο σώμα του κειμένου. 

Φυσικά, όσοι παρακολουθούν την πορεία της Δημιουργίας δεν έχουν καμία απορία: για τον φασισμό της Χρυσής Αυγής, έχουμε μιλήσει με τα μελανότερα χρώματα από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής μας.

Κάναμε όμως το «αμάρτημα» να τον συγκρίνουμε με τον φασισμό της αριστεράς, που όλα αυτά τα χρόνια ήταν στο απυρόβλητο.

Η παρανοϊκή, σταλινική αριστερά του ΚΚΕ και η, «όπως φυσάει ο αέρας», αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι – χρόνια τώρα - φυτώρια φασιστών, οι οποίοι περνούν με ευκολία στην αντίπερα όχθη.

 

Ο «μπαχαλάκιας» του ΣΥΡΙΖΑ που γεμίζει σκουπίδια το Αριστοτέλειο και χτυπάει με καδρόνια όποιους αποπειρώνται να το καθαρίσουν γίνεται πολύ εύκολα μαχαιροβγάλτης της Χρυσής Αυγής αν θεωρήσει ότι πρέπει να προχωρήσει σε «δραστικότερα μέσα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χώρος στον οποίο οι περιθωριακοί τραμπούκοι αποκτούν πολιτική νομιμοποίηση και περνούν transit στη Χρυσή Αυγή. Μπορείτε να το διαπιστώσετε μελετώντας τις αναλύσεις των τελευταίων εκλογών.

Θα το δείτε όμως καλύτερα αν βρεθείτε σε παρέες νέων στις οποίες τα άκρα κάνουν θραύση.

Οι νέοι οπαδοί των δύο “κομμάτων” αισθάνονται σύντροφοι, ομοϊδεάτες, αδικημένοι με τον ίδιο τρόπο από το σύστημα που εκφράζεται από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.

Βλέπουν ότι η γενιά των γονιών τους τούς στέρησε την ελπίδα, τους καταδίκασε σε ισόβια χρεοκοπία, τους αναγκάζει να σκέφτονται την ξενητειά ως τη μόνη διέξοδο και δεν έχουν κανέναν τρόπο να αντιδράσουν, ούτε να επηρεάσουν το μέλλον τους.

Ξέρεις τι είναι να είσαι 20 χρονών και να αισθάνεσαι “τελειωμένος”; Θα αρπάξεις τον λοστό, τη μολότωφ, το καδρόνι μόνο και μόνο γιατί δεν έχεις μπαζούκας. 

Εκεί η αριστερά έκανε το μεγάλο λάθος. Διεφθαρμένη, μέχρι το κόκκαλο, από την νομή και τα αργύρια της εξουσίας, εκγλωβισμένη στην απολιθωμένη ρητορική της, αντί να δείξει στους νέους τον δρόμο της δημιουργίας, της παραγωγής, της καινοτομίας, τους προέτρεψε να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην αργομισθία και στην αποχαύνωση.

Τους έταζε κι αυτή “μια θέση στο Δημόσιο”, για να τους ενσωματώσει στον μηχανισμό διαφθοράς και να τους εγγράψει στους καταλόγους εκλογικής πελατείας. Τώρα, που ούτε αυτό πουλάει, να μην απορούμε για την επέλαση του μαύρου φασισμού.

Το χαλί το είχε στρώσει ο κόκκινος. Και το ύφαιναν, χρόνια τώρα, ο πράσινος και ο μπλε. 

Η Χρυσή Αυγή προέκυψε νομοτελειακά.

Το ΠΑΣΟΚ και η Ν. Δημοκρατία διαμόρφωσαν ένα “χωράφι” νομιμοποιημένης ανομίας.

Χρησιμοποίησαν τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που τους έδιναν οι ληστρικοί εκλογικοί νόμοι που έφτιαχναν στα μέτρα τους, για να ακυρώσουν τον κοινοβουλευτισμό.

Διατηρούσαν τη Βουλή ως βιτρίνα των ανομιών τους.

(Μόνο το 2% των νόμων έχουν ψηφιστεί από το κοινοβούλιο την τελευταία 35ετία. Το υπόλοιπο 98% είναι νόμοι απο την πίσω πόρτα: προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις κ.λ.π.)

Χρησιμοποίησαν τον κομματικό μηχανισμό για να ληστέψουν τις κρατικές τράπεζες, για να αρπάξουν τις εισφορές των φορολογουμένων. Σ’ αυτό το χωράφι έσπειρε η αριστερά τον «τσαμπουκά» ως αντίδραση στην ανομία.

 

Κι η ανομία πλέον έγινε θεσμός, γιατί εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές.

Οι μεν κλέβουν τη μερίδα του λέοντος, οι δε διοργανώνουν λαϊκές απογευματινές παραστάσεις μπροστά στις κάμερες για να φύγουν - τάχαμου - οι κλέφτες, έχοντας ταυτόχρονα μόνιμο μερίδιο από τα κλοπιμαία. 

Δείτε τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε τρεις περιπτώσεις, στις μοναδικές που μέχρι σήμερα είχε τη δυνατότητα να κάνει, τις θέσεις του, πράξη. 

Η πρώτη ήταν η κομματική χρηματοδότηση πριν τις εκλογές του 2012: την καταψήφισε στη Βουλή, αλλά το παραδάκι το εισέπραξε πρώτος – πρώτος.

Η δεύτερη, ήταν η σπουδή να καταθέσει στον Άρειο Πάγο, πριν τις εκλογές, δήλωση ότι ήταν ενιαίο κόμμα και όχι συνασπισμός, για να έχει τη δυνατότητα του bonus των 50 εδρών.

Το ότι σήμερα οι συνιστώσες συζητούν την μετατροπή αυτού του καραγικιόζ-μπερντέ σε ενιαίο κόμμα, σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ότι η δήλωση στον Άρειο Πάγο ήταν ψευδής. Διαφωνεί κανένας;

Σημαίνει επίσης ότι την ευκαιρία που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει την απλή αναλογική (που ευαγγελίζεται τόσα χρόνια) την «έκαψε» για να πάρει το bonus ενός εκλογικού συστήματος που κατήγγειλε ως καλπονοθευτικό!

 

Η τρίτη - και φαρμακερή - ήταν η στάση των Συριζαίων στην πρόσφατη ανταρσία των υπαλλήλων της Βουλής, της πιο προκλητικά προνομιούχου συντεχνίας: κότες! 

Ο «εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας» Στουρνάρας φέρνει νομοσχέδιο για ένταξη των υπαλλήλων της Βουλής στον «λαϊκό» ΕΟΠΥΥ, οι «φραγκάτοι» υπάλληλοι κατεβάζουν τον διακόπτη, και οι Συριζαίοι παλληκαράδες – προστάτες των αδυνάτων, τους υποστηρίζουν, ψελλίζοντας κάτι ακατανόητα για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Γιατί; Μα, διότι και τα δικά τους «παιδιά» έχουν διοριστεί στη Βουλή με τον κατάπτυστο νόμο Σιούφα! Συνεταιράκια!

Ποιο είναι το σκορ του ΣΥΡΙΖΑ στην ασυνέπεια και στην εξαπάτηση των ψηφοφόρων; Τρία στα τρία! 

Σε ολόκληρη τη μεταπολίτευση, η αριστερά υπήρξε το στήριγμα του γαλαζοπράσινου φασισμού.

Και στις πιο «αγωνιστικές» της εξάρσεις, προσέφερε τον τέλειο αντιπερισπασμό.

Γιατί αν ταπεινωθείς από ομαδικό βιασμό, δεν υπάρχει περίπτωση να ενοχληθείς από ένα «πείραγμα».

 

Οι «ακτιβιστές» του ΣΥΡΙΖΑ (στους οποίους συμμετείχαν και τέκνα βουλευτών του, που συλλαμβάνονταν, αλλά με παρέμβαση του «μπαμπά» αφήνονταν ελεύθερα) πυρπολούσαν την Αθήνα, εμείς κλαίγαμε τους νεκρούς της ΜΑΡΦΙΝ, κι ο Βενιζέλος με τον Παυλόπουλο εύρισκαν όλον τον χρόνο να περνούν τις απατεωνίστικες «ρυθμίσεις» για τους «πελάτες» τους, «στη ζούλα», 3 η ώρα το πρωί, ως τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια. 

Στο κενό λοιπόν, που δημιουργήθηκε από την έλλειψη νομιμότητας, ήταν μοιραίο να εμφανιστεί ο πολιτικός «Νταβέλης». Και να βρει γρήγορα οπαδούς: όχι φιλοναζιστές, αλλά νοικοκυραίους και ανυπεράσπιστους κατοίκους υποβαθμισμένων περιοχών που απλώς θέλουν να ζουν με ασφάλεια και δικαιοσύνη.

 

Πιστεύει κανείς ότι οι 426.000 Έλληνες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή τον Ιούνιο έγιναν ξαφνικά ναζιστές;

Και μάλιστα, στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα;

Αν τους ρωτήσεις πώς δεν αντιλαμβάνονται ότι τα ρόπαλα δεν μπορούν να είναι μέρος της λειτουργίας της Δημοκρατίας, θα σου απαντήσουν: «και λίγα είναι τα ρόπαλα – τουφέκι θέλουν».

Το να ψέγεις απλώς αυτή την άποψη δεν σε βοηθάει στο να κατανοήσεις την αιτία που την έκανε πολιτική πρόταση με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. 

Κι όμως, είναι τόσο απλό: ο άνθρωπος έχει μέσα του δύο κώδικες δικαιοσύνης.

Ο ένας είναι ο πρωτόγονος: με βαράς - σε βαράω.

Βοήθησε στην επιβίωση, αλλά κάποια στιγμή ο πολιτισμός πρότεινε κάτι καλύτερο για την κοινωνική συνοχή: με βαράς – καταφεύγω στη Δικαιοσύνη για να βρω το δίκιο μου.

Όταν όμως αυτός ο κώδικας έχει ακυρωθεί από την ίδια την Δικαιοσύνη, τι γίνεται;

Όταν οι τρεις εξουσίες έχουν γίνει μία και, παρά τις μεταξύ τους «κοντρίτσες», επιτίθενται «λιανίζοντας» τον Έλληνα που δεν έχει πρόσβαση στους μηχανισμούς τους, τι γίνεται;

 

40 χρόνια τώρα, τα κόμματα εξουσίας κρατούσαν σε συνοχή το εκλογικό τους σώμα με τη λαμογιά, την αρπαχτή, την «εξυπηρέτηση».

Τώρα, συνεκτικός ιστός δεν υπάρχει. Δεν ήταν λογικό να αναδυθεί μια νέα παρακρατική «κόλλα»;

Άλλωστε σε όλα τα δήθεν κοινοβουλευτικά κόμματα το κέντρο βάρους τους είναι παρακρατικό: Οι μπλε και πράσινοι (σταφυλο)κόκκοι αντλούν δύναμη από τους συνδικαλιστές τους τους, το ΚΚΕ από τους τραμπούκους του ΠΑΜΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ από τους «μπαχαλάκηδες».

 

Γιατί μας ενοχλούν μόνο τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής;

Δεν το έκρυψαν: παρακρατικά ήταν «εκ γενετής» – και χωρίς να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό...".