Το νέο βιβλίο του Τζειμς Σιμπσον έχει τίτλο «ποιος ήταν ο Μαρξ? Οι άνθρωποι, τα κίνητρα και ο κίνδυνος πίσω από την αριστερά της Αμερικής που θέλει να ακυρώσει τα πάντα. Το βιβλίο αποκαλύπτει την ιδεολογική προέλευση της αριστεράς , τις τάσεις της στον σύγχρονο δυτικό κόσμο και την αλληλοεπίδραση της με την ισλαμική απειλή.
Ο Σίμπσον εξετάζει τις σύγχρονες εκφράσεις του κομμουνισμού όπως τους (BLM) Black lives matter οι οποίοι εκμεταλλεύονται κοινωνικά θέματα όπως τον ρατσισμό ώστε να μεταμορφώσουν την κοινωνία. Ο στόχος είναι πάντα η επανάσταση και όλα τα κοινωνικά και άλλα θέματα είναι απλές δικαιολογίες για την επίτευξη του σκοπού.
Αυτό που εξελίσσεται στην δύση σήμερα είναι ένας εμφύλιος μεταξύ πολιτικών οργανισμών. Η γνώση είναι δύναμη. Οι περισσότεροι ακόλουθοι των «Οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία» (BLM) είναι καλοπροαίρετοι άνθρωποι μη κομμουνιστές οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται τους πραγματικούς σκοπούς των διοργανωτών – καθοδηγητών.
Άλλωστε ο ίδιος ο Μαρξ ήταν ο μεγαλύτερος απατεώνας όλων. Μέσω μια εκατονταετούς προπαγάνδας τον έχουν παρουσιάσει σαν καλό, μεγαλόψυχο και φιλεύσπλαχνο θεό. Κατά τον Σίπσον, αυτός ο υποτιθέμενος σωτήρας που θα έβγαζε την ανθρωπότητα από την μιζέρια της, ήταν υποκριτικά λαίμαργος, μικροπρεπής, αλαζονικός, τεμπέλης, εγωιστής, διπρόσωπος, ακόλαστος, φανατικός και γεμάτος μίσος.
Ο Μαρξ ήταν ο κλασικός αριστερός ηγέτης ο οποίος είναι γόνος εύπορων οικογενειών που έχει την πολυτέλεια να αναπτύσσει ευφάνταστες θεωρίες για το προλεταριάτο ενώ την ίδια ώρα τρομάζει με την ιδέα να δουλέψει για να βγάλει τον άρτον του επιούσιον. Ζώντας παρασιτικά σε βάρος άλλων, οι οικονομικές του θεωρίες δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είχε καθόλου εμπειρία τι σημαίνει να δουλεύει κανείς στην πραγματική οικονομία και ως εκ τούτου δεν κατανοούσε βασικές οικονομικές έννοιες. Στηριζόμενος και εξαρτώμενος από τον πλούσιο κληρονόμο Ένγκελς ο οποίος ζούσε στην χλιδή ενός προετοίμαζε την παγκόσμια επανάσταση , λειτουργούσε ως ένα είδος party animal της επανάστασης.
Το 1923, πριν την άνοδο του Χίτλερ στην Γερμανία, οι περισσότεροι Μαρξιστές διανοούμενοι της σχολής της Φρανκφούρτης αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στην Νέα Υόρκη όπου διέμεναν ως «χρηματοδοτούμενοι επαναστάτες». Οι κομμουνιστικές επαναστάσεις δεν έγιναν από φτωχά παιδιά του λαού αλλά από πλουσιόπαιδα διψασμένα για εξουσία. Ο Φιντέλ και ο Ραούλ Κάστρο που πρωτοστάτησαν στην εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος στην Κούβα το 1959, ήταν παιδιά πλούσιου γαιοκτήμονα. Όταν ο Φιντέλ πέθανε το 2016 είχε μαζέψει το ευκαταφρόνητο ποσό των 900 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο δε ιδρυτής του Κομμουνιστικού καθεστώτος στην Κίνα Μάο ήταν γιός πλούσιου γαιοκτήμονα και στα νιάτα του ήταν τεμπέλης, αυθάδης, αλλάζων, αρνιόταν να δουλέψει και είχε εκδιωχθεί από τέσσερα σχολεία για ανάρμοστη συμπεριφορά.
Ακολουθώντας μια ιστορική αναδρομή ο Σίμπσον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η «πραγματική ουσία του κομμουνισμού» αποτελείται από «παράσιτα, αχόρταγους, δολοπλόκους μεγαλομανείς ψυχοπαθείς». Από την φύση του το κομμουνιστικό μοντέλο απαιτεί ηγέτες όπως ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Κάστρο, ο Άσσαντ, ο Μάο, ο Πολ Ποτ. Κοινό χαρακτηριστικό όλων «έξυπνοι, διαβολικοί μαζικοί δολοφόνοι».
Σήμερα οι Μαρξιστές δεν προσπαθούν να πάρουν την εξουσία μέσω επαναστάσεων αλλά με επιθέσεις στην δυτική κουλτούρα μέσω κοινωνικών θεμάτων όπως το κίνημα της σεξουαλικής επανάστασης. Δημιούργησαν φιλοσοφίες, τακτικές και ιδρύματα ώστε να προωθήσουν τις δηλητηριώδεις ιδέες τους στην κοινωνία εκμεταλλευόμενοι ανθρώπινες αδυναμίες.
Το 1919 ο Γκεόργι Λούκας (Georgi Lukacs) ήταν ο κομισάριος εκπαίδευσης στην Σοβιετική Δημοκρατία της Ουγγαρίας. Ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το σεξ ως όπλο ηθικής διάβρωσης εφαρμόζοντας συγκεκριμένα εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία παράλληλα με εκστρατεία εξύβρισης του χριστιανισμού. Η πολιτική αυτή εξόργισε τον καθολικό πληθυσμό της χώρας ο οποίος κατάλαβε τους πραγματικούς στόχους του κομμουνισμού. Κατά συνέπεια όταν η Ρουμανία εισέβαλε στην Ουγγαρία, ο στρατός και μεγάλο τμήμα του πληθυσμού δεν αντιστάθηκαν. Το κομμουνιστικό καθεστώς κατέρρευσε και τα μέλη του απέδρασαν στην Σοβιετική Ένωση.
Το 1923 ο Λούκας συνέβαλε στην ίδρυση της σχολής της Φρανκφούρτης η οποία ανέπτυξε την «Κριτική θεωρία» η οποία επιτίθεται στον χριστιανισμό, στην εξουσία, την οικογένεια, την πατριαρχία, την ηθική, την παράδοση, την σεξουαλική εγκράτεια, την πίστη και αφοσίωση, τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό. Αργότερα, ο Ντέρικ Μπέλ (Derrick Bell) πρώην αγαπημένος καθηγητής του προέδρου Ομπάμα, ανέπτυξε την «Κριτική θεωρία φυλής» η οποία είναι παρακλάδι της Κριτικής θεωρίας και ασχολείται με την φυλή δηλαδή το χρώμα του δέρματος . Η οργάνωση «οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία» είναι το αποτέλεσμα . Από την στιγμή που δεν κατάφεραν να κινητοποιήσουν το προλεταριάτο, στοχεύουν στο χρώμα του δέρματος.
Το έτερο στέλεχος της σχολής της Φρανκφούρτης, ο Χέρμπερτ Μαρκούζε (Herbert Marcuse) αναρριχήθηκε στην θέση του προφέσορα σε πανεπιστήμια όπως το Κολούμπια και το Χάρβαρντ. Αυτός ο πατέρας της αριστεράς της δεκαετίας του 1960 ανέπτυξε την θεωρία της καταπίεσης του συντηρητικού λόγου στο σύγγραμμα του το 1965 με τίτλο «Καταπιεσμένη ανοχή» (Repressive tolerance ) το οποίο εξελίχθηκε σε «Καταπίεση της ανοχής» όλων των ιδεών πλην αυτών της αριστεράς στην ακαδημία και στα ΜΜΕ της δύσης.
Αυτή η μαρξιστική αντίληψη της «ήπιας ισχύος» εκφράζει την σκέψη του Αντόνιο Γκράμση (Antonio Gramsci) ο οποίος ήταν ο αρχηγός του κομμουνιστικού κόμματος της Ιταλίας το 1924. Κατά τον Γκράμση η δύναμη ή ηγεμονία του καπιταλισμού βρίσκεται στους θεσμούς, δηλαδή την εκκλησία, τα σχολεία τα ΜΜΕ το Χόλυγουντ, τον στρατό την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα. Ο Γκράμση συνέστησε να ακολουθηθεί ο μακρύς δρόμος της κατάληψης των θεσμών από μαρξιστικά στελέχη.
Σήμερα βιώνουμε την συμμαχία της αριστεράς με το Ισλάμ όπου και οι δύο σύμμαχοι έχουν ως κοινό στόχο την καταστροφή των χριστιανικών αξιών διότι εκεί βρίσκεται η δύναμη και η πολιτισμική σταθερότητα του δυτικού πολιτισμού. Ο Σίμπσον ζητά την διακοπή της χρηματοδότησης στα πανεπιστήμια τα οποία έχουν διαβρωθεί από το καταστροφικό αφήγημα της αριστεράς.
Στο παιχνίδι της αριστεράς βρίσκεται και ο διάλογος μεταξύ των θρησκειών ο οποίος λειτουργεί υπέρ του Ισλάμ. Σύμφωνα με το κοράνι στόχος είναι να απομακρύνεις τον εχθρό σου από την πίστη σου. Ενώ οι χριστιανοί και οι εβραίοι ενθαρρύνονται να δεχθούν το Ισλάμ, το Ισλάμ δεν ενθαρρύνεται να αποδεχτεί τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Οι φιλελεύθερες δηλαδή αριστερές εκκλησίες είναι αποστάτες . Εάν είστε μέλλος μιας από αυτές φύγετε μακριά, συμβουλεύει ο Σίμπσον.
«Οι άνδρες είναι άνδρες και οι γυναίκες είναι γυναίκες ασχέτως από το πόσο ακριβή είναι η εγχείρηση αλλαγής φύλλου» λέει ο Σίμπσον. Δεν πρέπει να δώσουμε πολιτικό έδαφος στην εκμετάλλευση των τρανς από την αριστερά.
Η έμφαση του Σίμπσον είναι στον παράλληλο κίνδυνο που μας απειλή από την Κόκκινη – Πράσινη συμμαχία του κομμουνισμού με το Ισλάμ . Ο κάθε μουσουλμάνος που ισχυρίζεται ότι ακολουθεί τον θεό θα πρέπει να απαντήσει στο εύλογο ερώτημα γιατί συμμαχεί με τις Σατανικές μαρξιστικές δυνάμεις ιδιαίτερα όταν απώτερος σκοπός των τελευταίων είναι να υπερισχύσουν και των μουσουλμάνων. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κοινό στοιχείο των Ισλαμικών αυτοκρατοριών και των κομμουνιστικών καθεστώτων είναι τα αποτρόπαια εγκλήματα κατά των υπηκόων τους.
Η κατανόηση των εχθρών και των κινδύνων που αντιμετωπίζει ο δυτικός πολιτισμός σήμερα είναι αυτό που προσφέρει το βιβλίο του Σίμπσον. «Η αλήθεια θα σας απελευθερώσει» είχε πει ο Ιησούς». Προσευχή σου για την σωτηρία του πολιτισμού μας , θα προσθέσει κάποιος Χριστιανός. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» είναι η δική μας θέση.
- Συνδεθείτε για να υποβάλετε σχόλια
Ελληνικά
English
1o σχόλιο
admin