Το κόστος του Θανάτου

Average: 5 (2 votes)
Υποβλήθηκε από aiakos στις Σάβ, 18/02/2012 - 12:46. - 0 Σχόλια

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΣΟΔΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΩΝ ΑΙΓΙΝΑΣ 2007-2011

ΕΤΟΣ

2007

2008

2009

2010

2011

ΘΑΝΑΤΟΙ

87

87

103

126

170

ΟΙΚΟΓ .ΤΑΦΟΙ

0

0

6160

3520

1760

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΥ

7630,13

8225,00

5845,00

3708,69

4490,57

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΤΑΦΗΣ

19.408,49

19.832,00

334,46

244,70

7.074,43

ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΕΣΟΔΑ

27.038,62

28.057,00

12.340,09

25.735,14

13.325,00

ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΙΑ

0

17.468,00

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

Την επίλυση της  οικονομικής  κακοδαιμονίας του Δήμου προσπαθεί να αντιμετωπίσει η δημοτική αρχή επιστρατεύοντας ακόμα και τους νεκρούς. Αυτή την εντύπωση αποκομίζει κανείς όταν διαβάζει το νέο τιμολόγιο κοιμητηρίων του Δήμου Αίγινας. Ο δήμος Αίγινας έχει στην κυρ4ιοτητά του 14 κοιμητήρια εκ των οποίων μόνο τα δύο (Αγίας Ειρήνης και Κυψέλης) είναι οργανωμένα. Μέχρι σήμερα τα κοιμητήρια έχουν καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων οι οποίοι ανέρχονται σε 15.799 εγγεγραμμένους. Εξετάζοντας την ηλικιακή διάρθρωση του πληθυσμού βλέπουμε ότι  έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό ηλικιωμένων σε σύγκριση με τους νέους γεγονός το οποίο αποτυπώνεται και στο συνεχώς αυξανόμενο  ετήσιο ποσοστό θανάτων. Συγκεκριμένα,3.216  δημότες είναι κάτω των 18 ετών, 4.707 άνω των 65 ενώ ο ενεργός πληθυσμός είναι 7.876. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η Αίγινα έχει επιλεγεί ως τόπος τελικής κατοικίας συνταξιούχων.  Μια ματιά στους θανάτους της τελευταίας πενταετίας μας δείχνει ότι είχαμε 87 το 2007, 87 το 2008, 103 το 2009, 126 το 2010 και 170 το 2011 που μας δίνει ένα μέσο όρο 114,6 θανάτων ετησίως. Η απόκλιση των θανάτων του τελευταίου έτους είναι μεγάλη σε σύγκριση με τον μέσο όρο. Κατά συνέπεια ο δήμος θα πρέπει να ανταποκριθεί απέναντι σε αυτές τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες.

Βλέποντας τα έσοδα της τελευταίας πενταετίας αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ εσόδων και αριθμού θανάτων. Για παράδειγμα, το 2010 σε σύγκριση με το 2011 έχουμε αύξηση θανάτων κατά 34,6% αλλά μείωση εσόδων κατά 48,22% που σημαίνει ότι χάθηκε τελείως ο έλεγχος της κατάστασης.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύγκριση εσόδων από τα κοιμητήρια με τις δαπάνες για την συντήρηση τους. Σε βάθος πενταετίας τα συνολικά έσοδα από τα κοιμητήρια ανέρχονται σε 106.495,85 ευρώ ενώ οι δαπάνες ανέρχονται σε 17.468,00 ευρώ. Κατά συνέπεια ο θάνατος υπήρξε προσοδοφόρος για τον δήμο εφόσον του επέφερε καθαρά έσοδα ύψους 89.027,85 ευρώ.

Και σε αυτό το σημείο φτάνουμε και στο θέμα της ανταποδοτικότητας. Με βάση τα ανωτέρω οικονομικά στοιχεία δεν υπήρξε καμία ανταποδοτικότητα από την πλευρά του δήμου . Σύμφωνα πάντα με τα οικονομικά στοιχεία του δήμου, δαπάνες για την συντήρηση των νεκροταφείων έγιναν μόνο το 2008 (17.468 ευρώ).

Και εδώ γενάτε το ερώτημα. Εφόσον (με βάση τα οικονομικά στοιχεία της τελευταίας πενταετίας) η ανταποδοτικότητα του δήμου ανέρχεται σε μόλις 16,40% των εισπραχθέντων, γιατί προγραμματίζεται αύξηση της τάξεως των 900%. Εάν κοστολογήσουμε τους θανάτους του 2011 με τις νέες προτεινόμενες τιμές, τότε τα έσοδα υπολογίζονται σε 119.000 ευρώ χωρίς να λαμβάνονται υπόψη όλες οι άλλες χρεώσεις που προβλέπει ο νέος κανονισμός οι οποίες σήμερα δεν χρεώνονται. Που θα χρησιμοποιηθούν τα επιπλέον έσοδα. Μήπως σε άλλες δραστηριότητες  ομάδων και συλλόγων προσκείμενων στην δημοτική αρχή ή μήπως θα καλύψουν την κακοδιαχείριση του νερού.

Είναι προφανές ότι  το όλο θέμα δεν έχει μελετηθεί . Οι αρμόδιοι αποφάσισαν να παρουσιάσουν έργο αντιγράφοντας κανονισμούς νεκροταφείων της πρωτευούσης χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα πραγματικά γεγονότα του νησιού. Για παράδειγμα ο νέος κανονισμός δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη το «εθιμικό δίκαιο» το οποίο επικρατεί στα κοιμητήρια της Αίγινας εδώ και δεκαετίες. Το πρόβλημα χώρου δεν είναι καινούργιο αλλά δεν λύνεται με την μαζική έξωση – εκκένωση των τάφων λόγω επιβολής ενός νέου «χαρατσιού». Παραδοσιακά οι οικογένειες διαχειριζόντουσαν τους διαθέσιμους τάφους για να θάβουν τα μέλη της οικογενείας τους και σε δύσκολες περιπτώσεις απαιτείτο ένας νέος τάφος. Κατά συνέπεια με έναν άτυπο τρόπο ο τάφος που χρησιμοποιούσε η οικογένεια γινόταν οικογενειακός χωρίς την καταβολή ιδιαίτερου τέλους ή την τήρηση γραφειοκρατικών διατυπώσεων. Αυτούς τους άγραφους εθιμικούς κανόνες έρχεται σήμερα να ανατρέψει η παρούσα διοίκηση με μοναδικό σκοπό την αύξηση των εσόδων της.  Ταυτόχρονα , δεν παρατίθεται κανένα σχέδιο διαχείρισης των κοιμητηρίων και δημιουργίας νέων για την κάλυψη των αναγκών. Και τέλος, για  ένα τέτοιο εγχείρημα δεν φτάνει μόνο η αντιγραφή κάποιων κανονισμών.  Είναι απαραίτητη και η ικανότητα εφαρμογής των αποφάσεων  και η παρούσα δημοτική αρχή δεν μας έχει δείξει ακόμα τέτοια δείγματα γραφής.

Γ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ